۱۶۶

در طول چهار ماه تعطیلی تابستون( خرداد رو هم به تابستون اضافه کنید چون از اون موقع تعطیل شدم  )ذره ای دلم هوای خونواده ام نکرد و دلتنگ نبودم .اممممممممما از دیروز تا الان غمی عظیم رو دلم سنگینی می کنه ...منم و چهار دیواری خونه و تنهاییم ،که بدجور بهم دهن کجی می کنه .چرا خوشبختی ما آدما هیچ وقت کامل نیست ؟ ازدواج موفقی داشتم اما دوری از خونواده باعث میشه الان حس کنم خوشبختی من چیزی کم داره ...شاید از عوارض خاله پری باشه ...فردا باید بیاد ....آره میتونه ناشی از اون باشه ...اما این یه واقعیته ....همیشه همه چیز به طور کامل به یک نفر داده نمیشه ! چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

چند سال بعد این دوری واسه من بیشتر ،عمیق تر و طولانی تر میشه با فرسنگ ها راه میون قاره ها:(((( از بعد از ظهر هی به خودم میگم مگه عمر ما آدما چقدر به دنیاست که باید از عزیزانمون دور باشیم و دوری کنیم ؟

اون موقع که دختر خونه بابام بودم  اغلب با مامانم واسه هیچ و پوچ دعوام میشد .دوسال نامزد بودم و دوسال عقد !! میون دعواها مامانم میگفت پس کی میری از شرت راحت شیم و من جیغغغغغغغغ میزدم و زنگ میزدم به کسرا که فلان فلان شده بیا منو ببر از این دیونه خونه راحت شم !!!! کسرا دلداریم میداد و میگفت تارا یه روز دلت برا این روزا تنگ میشه و  واقعا راست میگفت ....الان مامانم با کوچک ترین دلتنگی میشینه زار زار گریه می کنه بهم زنگ میزنه و هی سوال می کنه کی میای ؟ و من احمق با قساوت قلب میگم معلوم نیست ! احتمالا تابستون دیگه ...عید نوروز نمیام ...میخوام یه بار هم شده سر سفره هفت سین خونه خودم بشینم و تعطیلاتم رو کنار همسرم بگذرونم ! و اون بنده خدا با غصه میگه تنت سلامت باشه مادر .....الان واقعا دلتنگ همون روزایی هستم که گذشت ....تو رو خدا قدر بودن کنار خونواده و عزیزاتون رو بدونید .بگذره دیگه برنمی گرده .